Докторите и рекле на мајката да ја абортира ќерката бидејќи на ултразвукот виделе дека нема раце, но таа станала најголемиот благослов на семејството. Таа ги научи многу!
Ванеса Меклод била скршена кога дознала дека нејзиното неродено дете нема раце.
Уште поголем страв почувствувала кога лекарите и препорачале да абортира. Таа вели дека направиле да се чувствува виновна затоа што сакала свое дете и се сомневала во нејзината способност да се грижи за дете со посебни потреби.
Но, оваа Канаѓанка вели дека знаела дека не може да ја абортира својата ќерка Ајви, а најмногу и помогнала поддршката од сопругот и родителите.
„Бев парализирана од страв и грижа до крајот на бременоста, но мојата перспектива почна да се менува“, рече таа. „Работите едноставно паднаа заедно. Чувствував дека е толку правилно. Се чувствував како универзумот да ме избра мене, од сите мајки, да бидам мајка на Ајви“.
Во 19-тата недела од бременоста дознала дека нешто не е во ред со бебето
Таа рече дека била бремена во 19 недела кога дознала дека нешто не е во ред со нејзината ќерка. Нејзиниот сопруг бил на службен пат, па мајка ѝ отишла со неа на ултразвук. Иако прегледот траел подолго од вообичаеното, таа вели дека не се посомневале дека нешто не е во ред.
Следниот ден и се јавила акушерката со лоши вести. Родителите ја однеле Ванеса на состанок со акушерката за да добијат повеќе информации.
„Мислам дека не престанав да плачам од моментот кога ми се јави акушерката додека не стигнавме во нејзината канцеларија. Ужасно се плашев да не го изгубам бебето. Кога седнав со мајка ми на паркингот пред канцеларијата на акушерката, подготвувајќи се да влезам, мајка ми ми рече: Ванеса, што и да е, ќе поминеме“.
Првото нешто што акушерката го спомна е дека бебето може да има расцеп на усната, се присети Меклеод.
„Се надевав дека тоа е сè. Тоа е мал проблем, естетски… Но, не беше така“.
Бабичката и открила дека бебето нема раце
Бабицата рекла дека бебето покажува знаци на проблеми со срцето и дека едната бутна коска е закривена и пократка од другата. На крајот и кажала дека нејзиното бебе нема раце.
„Се чувствував како некој да ме удрил во стомакот“, се сеќава таа. „Ми остана без здив. Целосно ме уништи и стенкањата сами излегоа од мене и визиите на моето совршено бебе исчезнаа“.
Меѓутоа, по напуштањето на канцеларијата, нејзиниот татко имал само зборови на охрабрување.
Таа ќе биде благослов, ќе не научи толку многу
„Таа ќе биде благослов за нашето семејство. Мислам дека на нашето семејство му треба некој како неа. Тој ќе не научи толку многу“.
Не долго потоа, таа и нејзиниот сопруг отишле во Детската болница во Ванкувер каде се сретнале со специјалисти за да разговараат за состојбата на нивната ќерка. Тие беа изненадени од она што се случи тогаш.
Ванеса напиша:
Мислев дека тој ден ќе добиеме одговори, дека лекарите ќе ни кажат зошто се случило, која е причината и кој е нашиот следен чекор. Но, сите состаноци беа многу разочарувачки и лекарите ни создадоа повеќе прашања отколку што понудија одговори. Целото искуство беше проникнато со негативност.
Ужасно ми е жал што средбите не поминаа поинаку, што никој не ни кажа дека се ќе биде во ред и дека нашето девојче ќе биде убаво и совршено и ќе се насмее и ќе живее живот исполнет со љубов.
Посакувам да го знаев тогаш она што го знам сега. Посакувам да можам да ја одземам целата грижа, болка и страв што ги чувствував тогаш. Наместо сето тоа, добивме поразителни вести. Ни ја одземаа сета надеж“.
Ванеса вели дека била шокирана кога лекарите ги советувале да абортираат. Иако Меклаод беше „про-избор“, таа никогаш не размислувала за абортус.
„Кога јас и мојот сопруг рековме дека не сакаме да абортираме, медицинскиот генетичар рече: „Размислете за нејзиниот квалитет на живот“. Тaa нема да има раце“.
Сепак, сопругот ја утешил и рекол дека се ќе биде во ред. „Ќе направам се за неа“, ѝ рекол тој. „Ќе и изградам сè. Ја сакам. Ќе направам се што е потребно. Ќе се грижам за неа до крајот на мојот живот.“ Тие зборови и дадоа надеж.
Некој се раѓа со раце, а некој без
По неколку месеци се роди Ајви. Прерано, но беше убава и апсолутно вредеше трудот.
Кога се роди и ја држев во раце, почувствував мир“, изјавила Ванеса. „Кога ги отвори очите и ме погледна за прв пат, знаев дека е токму онаму каде што треба да биде“.
Меклаод рече дека сака светот да знае дека нејзината ќерка е драгоцена без разлика како изгледа или за што е способна.
„Некој има сини очи, некој зеленi. Некој има руса коса, некој има кафена коса. Некои се раѓаат со раце, а некои без“, рече таа. „Се надевам дека секогаш ќе можам да и кажам дека нејзиниот живот има смисла и дека секогаш ќе биде исполнет со љубов, без разлика на тоа како изгледа или за што е способна.
Извор: Lifenews.com
