Еден од свештениците кој често ја расветлува оваа тема е протоереј Саша Петровиќ
Црковните прописи низ вековите нудат насоки за вистинскиот момент за извршување на Светата Тајна Крштение . Иако родителите често се сомневаат, црковното учење носи јасност и сигурност во донесувањето на таа одлука .
Различните толкувања на црковните канони, особено оние кои доаѓаат од оние кои не ја знаат суштината на Светите книги, често воведуваат конфузија и предизвикуваат дискусии за тоа кога е најдобро време да се крсти дете. Овие дилеми, кои често произлегуваат од незнаење или површно разбирање на зборовите на светите отци, многу родители ги ставаат во тешка положба. Одлуката за тој свет чин станува предизвик, обвиткан во сомнеж и страв од правење грешки. Сепак, Црквата дава јасен одговор преку вековните канони и верски учители.
Еден од свештениците кој често ја расветлува оваа тема е протоерејот Саша Петровиќ , чиј совет за многумина е потпора при донесувањето на одлуката. Тој објаснува:
– Кое е најдобро време да се крсти дете? Веднаш по раѓањето, односно на 40-тиот ден по раѓањето. На 8-миот ден по раѓањето, свештеникот доаѓа во куќата и го осветува детето со света вода и го именува, односно му го дава името што го сакаат родителите, кое детето ќе го носи до крштевањето. Тоа име може да се смени на крштевањето, тоа е само привремена ознака, но со осветената вода што ја осветува свештеникот, детето се мие по капењето. А таа света вода го штити бебето од влијанието на злите сили – истакнува Петровиќ.
Особено е важно да се истакне неговиот совет до родителите да внимаваат на околината на своето дете, особено додека тоа се уште не е крстено. Тој додава :
– Родителите треба љубоморно да го чуваат своето дете, особено пред да се крсти. Не треба да се дозволуваат многу посети, освен за најблиските роднини, односно бабите и дедовците. И во никој случај не смее да се дозволи некрстени лица да му се приближат на детето, бидејќи можно е да носат зла сила со себе, дури и да не се свесни за тоа.
Заклучокот е јасен и ја осветлува сржта на црковната мудрост – времето на крштевањето не е прашање на моментот, туку на подлабоко разбирање на духовната заштита и одговорноста на родителите кон детето. Црковните канони нè учат дека крштевањето не е само ритуал, туку и духовна одбрана од силите на овој свет.
