Милена беше доблесна жена која ги сакаше својата земја и народ. До нејзината смрт носеше народна носија и се грижеше за многубројните деца
Милена Вукотиќ имала само 6 години кога нејзиниот татко војводата Пета р Вукотиќ му ја ветил како сопруга на тогашниот дванаесетгодишниот Никола Петровиќ Његош.
На 9-годишна возраст, Милена се преселила во куќата на Петровиќ, во зградата на Билијард, за да учи училиште, јазици и да се подготви за свадбата со Никола, кој во тоа време студирал во Париз.
Во октомври 1860 година, Милена имала 14 години кога се омажила за Никола, кој тогаш имал 19 години.
Свадбата беше мала, во кругот на семејството кое беше во црно поради убиството на принцот Данило, кој беше убиен истата година во јули.
Која беше Милена, кралица на Црна Гора?
Можеби Милена не остана запаметена по големи зборови и добротворни дела, но секако влезе во историјата како доблесна жена која на Никола Петровиќ Његош му родила дванаесет деца – 9 ќерки и 3 сина.
Милена беше верната сенка на кралот Никола над 60 години, а заклетвата на олтарот дека ќе го поддржува и во добро и во лошо се исполни кога мораше да ја напушти Црна Гора во јануари 1916 година.
Црногорската владејачка двојка мораше да побегне во Париз за да си ги спаси животите. И додека нејзините ќерки носеа европска облека, Милена никогаш не ја соблече црногорската народна носија по која беше позната.
По смртта на Никола во март 1921 година, Милена го презела вршењето на кралската власт како заменик на малолетниот крал Михаило . Две години подоцна, на 16 март 1923 година, таа ги затвори очите на Азурниот брег, во туѓа земја, далеку од родниот Чев и тронот во Цетиње.
Трансферот на посмртните останки на кралот Никола Први Петровиќ Његош и кралицата Милена од Руската православна црква во Сан Ремо беа пренесени во Цетиње на 1 октомври 1989 година.
По тој повод тие беа пречекани со сите почести со дефиле на црногорки и црногорки облечени во народни носии. Плач, поздрав и музика – кралот и кралицата се вратени дома.
Ксенија Петровиќ Његош беше десеттото дете на Никола и Милена и нивната осма ќерка. Таа не беше мажена и немаше деца. Таа е запаметена како неверојатно способна жена која возела автомобил и била мајстор за фотографија.
Никогаш не беше јасно како Ксенија и нејзината сестра Виера никогаш не се венчаа, особено затоа што кралот Николас беше познат по тоа што наоѓа совршени сопрузи за своите ќерки. Затоа и го добил прекарот европски свекор.
Ксенија останала со својот татко до неговата смрт, а многумина велат дека таа била негова десна рака, голем советник и доверлив човек. Била голем патриот и се интересирала за внатрешната и надворешната политика на државата, велат дека имала голема способност да ја разбира политиката за разлика од нејзините браќа. Кралот Никола бил многу внимателен за мислењето на Ксенија, па често се консултирал со неа и ја нарекувал „Голема“.
По смртта на нејзините родители, Ксенија продолжува да живее со својата сестра Вјера и двајцата работат во фабрика и се занимаваат со дактилографска работа.
По смртта на сите членови на семејството, Ксенија останува целосно сама. Таа се бореше за егзистенција и ги продаде малкуте работи што ги имаше. Таа почина во Париз на 78-годишна возраст, а беше погребана во Руската православна црква во Кан, покрај нејзините сестри Милица и Анастасија и нивните сопрузи. Нејзините посмртни останки биле пренесени во Црна Гора во 1989 година заедно со посмртните останки на нејзините родители.
