Јосипа Лисац живеела со својот партнер 20 години, а како што вели, не се сеќава на ниту една нивна расправија.
Хрватската пејачка Јосипа Лисац ја запозна својата љубов, пријател и ментор Карл Метикош, кој се прослави во Франција, во 1971 година во Петриња.
Пејачката, која тогаш имаше 21 година, и Карло, кој настапи под името Мет Колинс, се заљубија на прв поглед.
Ги обедини страста за музик
а, а две години подоцна го направија албумот Дневник на една љубов, кој во 1998 година беше на деветтото место во изборот на 100 поп и рок албуми во книгата YU 100: најдобри албуми на југословенската рок и поп музика.
Во 1977 година, Јосипа отиде во Америка со Карло, каде соработуваше со Паулина да Коста, Ира Њуборн и Џоел Пескин. Тие исто така живееја во СССР. Како што рече таа еднаш, животот во тие две земји не може да се спореди.
Таа ја опиша Америка како брза, а животот како многу бурен, за неа Русија е романтична. Сепак, не беше се во Русија прекрасно за Јосип Лисац на почетокот. Кога стигнала таму, тие не ја прифатиле.
Бев поинаква, можеби премногу опасна за нив. Сакав да ја напуштам Русија, да се откажам, но Карло се погрижи за се, рече Јосипа.
Карло ја убеди да остане и рече дека ќе си оди дури откако ќе ја запеа Калинка и уште неколку руски песни. Живееше луксузно во Русија, па освен што се капеше во шампањ додека немаше вода, уживаше во кавијар и во сите деликатеси.
Го купувавме најдобриот кавијар – белуга. Го јадев најдобриот сладолед на светот таму, пиевме шампањ. Кога реков дека се бањам во шампањ, тоа беше WOW, декаденција, но валкана вода капеше од славината, се сеќава. Јосипа Лисац.
И покрај големата љубов кон Карло, таа немаше деца со него. Се откажала од мајчинството бидејќи се плашела дека нема да има доволно време за детето и дека ќе го запостави поради кариерата.
Сепак, таа е опкружена со љубов и спомени за човекот кој беше се за неа. Добра е кога е сама со себе и никогаш не се чувствува осамена.
На секој концерт на Joсипа, Карло седеше во првиот ред, а потоа целата публика ќе беше сведок на нивните заљубени погледи и неверојатната енергија што постоеше меѓу нив.
На 10 декември 1987 година, Карло Метикош ненадејно почина откако доживеа срцев удар во сон.
Неговата смрт влијаеше не само на емоциите на пејачката, туку и на нејзината работа. Една година подоцна, таа му посвети концерт, кој ќе стане традиција што ја почитуваше во следните 20 години. Името на првиот концерт е Ритам на дождот, по истоимената песна на Карло од 1963 година. Се одржа во салата Истра, а учествуваа педесетина уметници. Некои од нив се: Арсен Дедиќ, Нено Белан, Дино Дворник итн.
Но, нејзината кариера започна многу пред Карло. Талентот веќе беше видлив во прво одделение од основното училиште, па затоа нејзините наставници ја советуваа да студира музика. За првпат се качи на сцената кога имаше само десет години, кога стана член на Детскиот хор на Радио-телевизија Загреб, а во 1961 година тој хор ја освои титулата најдобар детски хор во Франција.
Тоа беше дисциплина и работа, а јас бев во групата на избраните. Горда сум на тој период, отидовме низ целиот свет, снимивме плоча, бевме на отворањето на Летните игри во Дубровник, се сеќава Јосипа Лисац.
Како што вели, таму започнала нејзината кариера, иако не била платена за тоа. Таа додава дека не жали што го поминала детството така, без оглед на бројните обврски што доаѓале со таквата работа.
