Православна црква и верниците на 15 февруари го слават Состанокот Господов, спомен на денот кога Богородица првпат го внесе новородениот Христос во храмот за да му го посвети на Бога. Состанокот Господов ја претставува првата средба на Бога и човекот под сводовите на ерусалимскиот храм и средбата на новородениот Месија, кој бил примен на раце од праведен старец, познат како Свети Симеон Богоносец.
Средбата се празнува уште од времето на императорот Јустинијан (544 година), а како прослава е многу честа појава во нашите домови, што ги врзува своите традиции и обичаи за овој празник.
Така, кај народот постои верување дека зимата и летото се спојуваат на Сретење. Ако на Сретење осамне сончев ден, а мечките исплашени од сопствените сенки се вратат во хибернација, се верува дека зимата ќе трае уште шест недели.
Еден од обичаите е дека на Состанокот Господов мора да се палат свеќи, бидејќи се верува дека пламенот на свеќата ја штити куќата од гром и други несреќи, но и дека има посебна моќ.
Најинтересно од верувањата за запознавање е дека младите девојки треба да внимаваат кого прв ќе сретнат наутро, бидејќи нивниот младоженец ќе биде исто како нив по изглед и карактер.
Средбата е класифицирана како еден од Господовите, но и Богородствените празници, бидејќи на тој ден истовремено се прославува и чистотата на Богородица.
Во православните храмови и цркви се служат литургии на Состанокот Господов, а во молитвата, која се смета за една од најубавите, зборовите на праведниот Богоносец, кои ги изговара со Богомладенецот во рацете. , се вели – „Сега ослободи го својот слуга, Господи, зашто моите очи го видоа твоето спасение…“
