Тагата е составен дел од човечкиот живот. Понекогаш ни е неопходно да знаеме што навистина ни треба! Не ја туркајте!

Ошо или Багван Шре Рајниш, еден од водечките духовни водачи во Индија, тврдеше дека не е добро да се игнорираат тажните емоции, но важно е да се запознаат што е можно подлабоко за да се разберат.

– Кога се чувствуваш тажен, биди тажен до крај. Не обидувајте се да побегнете од тоа – дозволете, соработувајте со неа. Нека се раствори во тебе и ти се раствори во него, стани едно со него. Бидете тажни без отпор, без конфликт, без борба – рече Ошо, индискиот духовен водач.

– Исто така, кога ќе се појави среќата во вашиот живот, прифатете ја на ист начин, силно, и бидете воодушевени, живејте ја. Но, не се држи за неа, таа нема да остане таму засекогаш. Така ќе ти недостига. Впрочем, среќата ќе се врати – додаде тој.

Advertisement

Ошо тврдеше дека тагата на човекот дава длабочина, а среќата ни дава висина. Тагата, рече духовниот водач, ни дава корени, додека среќата ни дава гранки.

– Среќата е како дрво што оди во рајот, а тагата е како корен што се спушта во утробата на земјата – истакна духовниот водач, пишува Atma.hr.

Потребни се и едното и другото, и колку повисоко се крева дрвото, толку подлабоко оди во исто време. Колку е поголемо дрвото, толку се поголеми корените. Тоа значи рамнотежа, односно униформни пропорции на нашата личност. Едното не постои без другото – за да расте се потребни и среќа и тага, тоа е природен процес.

Багван Шри Рајниш, наречен Ошо или Ахарја Рајниш живеел од 1931 до 1990 година. Тој беше влијателен индиски духовен водач кој проповедаше источен мистицизам и сексуална слобода.

Како млад интелектуалец, Рајниш учел од учители на различни верски традиции активни во Индија. Студирал филозофија на Универзитетот Џабалпур и дипломирал во 1955 година. Таму почнал да предава во 1957 година, откако магистрирал на Универзитетот Саугар.

На 21-годишна возраст, тој доживеал интензивно духовно будење, што го инспирирало да верува дека индивидуалното религиозно искуство е централен факт на духовниот живот и дека таквите искуства не можат да се организираат во единствен систем на верување.

Рајниш дал отказ од универзитетот во 1966 година и станал гуру (духовен водич) и учител по медитација. Во раните 1970-ти, тој ги иницираше луѓето во редот на сањазите, кои традиционално се откажаа од светот и се подвизуваа. Тој ги научи своите ученици да живеат целосно во светот, без да се врзуваат за него.

Advertisement