Хуманитарец од Нови Пазар им помогна на многу семејства кои останаа без леб, струја, вода, па дури и без покрив над глава.

Хуманитарецот од Нови Пазар Хидо Муратовиќ ( 62) речиси 30 години ги посетува, како што вели, заборавените души на платото Пештерска . Сиромашните, без пари, огревно дрво, храна, па дури и покрив над глава.

Муратовиќ за Телеграф.рс вели дека оди таму каде што никој не оди, а кога е тешко си вели: „Тоа е дар од Бога“. Фактот дека и покрај тешките судбини кои кршат срца, тој наоѓа сила да продолжи да се бори за нив речиси три децении. Без разлика дали се православни или муслимани.

Семејството на Вукомир Томовиќ е едно од оние на кои Хидо им помага долги години. Како што вели, Томовиќ е самохран татко на неподвижните и тешко болни синови Иван и Предраг кои имаат церебрална парализа.

Advertisement

Вукомир е болен и не може да работи, а неговите синови се лица со инвалидитет, поради што тој мора постојано да биде со нив. Иван и Предраг не можат сами да тренираат или да јадат. Потребна им е и помошта од татко им за да можат воопшто да седат во инвалидска количка.

За жал, парализа има и внуката на Вукомир, Катарина (10), ќерката на неговиот трет и здрав син Зоран .

Тешка судбина ја снајде Бајра Суљевиќ од Нови Пазар, самохраната мајка на неподвижната Ариета . Бајра нема приходи, а само за кирија, лекови, струја, парно и пелени за ќерка си треба да издвојува повеќе од 30.000 динари месечно.

Ариета не зборува и не може да стане од кревет. Да нема добри, хумани луѓе и Муратовиќ, Бајра не знае да помине низ Месечината.

Таа им е благодарна на сите добродетели кои досега ја нашле и живее во надеж дека нема да ја заборави.

Само да има брашно

Уште една самохрана мајка живее во општина Рожаје, во селото Штуп . Михрија Муриќ. Нејзиниот сопруг починал, а по неговата смрт, таа продолжила да се бори за своите синови Енес и Ернес . Постариот Енес оди во гимназија во Рожаје, а помладиот е основач.

Според Хидо, нивната мајка речиси и не ги школува, а особено интересно е што Михрија работи како дрвосечач . Оваа храбра жена не се двоуми да направи никаква работа за да ги обезбеди своите синови, барем основните работи. Барем брашно за да го замеси лебот.

Михрија има и една крава и неколку кози кои и ги подариле хумани луѓе.

Хидо истакнува дека такви примери има многу во неговата област.

– Тие плачат, плачам и јас. Понекогаш велам: „Не сакам повеќе“, бидејќи е тешко, но луѓето овде ме знаат, ми се јавуваат. И пак одам, гледам, забележувам, ги фаќам белешките – истакнува нашиот соговорник.

Телеграф.рс

Advertisement