Загорка Радниќ од Грнчара го прослави својот 102 роденден со најблиските пријатели и ги дуваше свеќичките на роденденската торта. Иако има трицифрени години, сепак е вистински „змеј“, иако видот не и е најдобар, а слухот полека и откажува.
Загорка има многу потомци, една ќерка, а два од петте сина и се изгубени, има единаесет внуци, шеснаесет правнуци и седум правнуци. Сите ја сакаат и ја почитуваат својата Загорка, која го минува вториот век од своето постоење, кое започна во 1921 година.
Таа е независна и не сака многу да и помагаат. Работи онолку долго колку што може да се сети и сè што можеше да направи машката глава, можеше и таа. Се омажила на деветнаесет години и е вдовица речиси три децении.
– Се сеќава на се, знае се, а сега ни дава совети за живот. Ни кажува да се трудиме секогаш да бидеме добри луѓе, искрени затоа што само така можеме да преживееме. Таа верува во тоа и се држи до тоа цел живот. Освен видот и слухот, се друго е во ред, сама се симнува и качува по скали, се мие, направи оган, само една од нас и носи дрва.
Бидејќи веќе не може да плете, сега најмногу му се допаѓа друштвото и зборувањето. Од неа можете да слушнете многу корисни работи, а некој што ќе достигне толку старост сигурно има богато животно искуство. Го користиме времето да бидеме со неа колку што е можно повеќе. Засега добро и оди и се труди да биде што поактивна – вели нејзината внука Рада Михаиловиќ.
Секогаш се мачев да работам, да творам, вели славеничката која во октомври го загуби вториот син, па немаше голема прослава, туку само семеен ручек за најблиските.
– Господ ми дозволи да живеам толку долго и му се молам да бидам здрава додека сум жив, да можам да се движам – нејзината желба е сите „убаво да се сложуваат, да се слушаат и да се почитуваат“.
Кога се запознавме на нејзиниот стоти роденден, таа рече дека сите и честитале и рекле дека ќе живее уште сто години, а поп рече дека ќе живее 150, па се плаши дека навистина нема да живее толку долго. Многу е, многу“, изјави роденденската девојка.
На баба Загорка воопшто не и бил лесен живот. Нејзиниот сопруг бил ѕидар и постојано бил на поле, па таа останала сама и се грижела за куќата и децата. Таа била вредна и одлична домаќинка од која има уште многу да се научи, а многумина од нив ги научила да плетат и да кројат.
Роденденската нема рецепт за „доживување до сто“, можеби чека да не јаде купена храна туку само она што го приготвувала, одгледувала и собрала во домаќинството, сакала домашно сирење. и бели јајца. Таа вели и дека воопшто не гледа телевизија и затоа достигнала толку зрела старост. Го направи најдоброто за своето семејство, веруваше во се и се погрижи да живее чесно и чесно, помагаше каде што можеше и еве ја на почетокот на нејзината 103-та пролет.
