Како универзален симбол на мајчинската љубов, но и на страдањата и жртвите, Богородица Марија често е центар на нашиот копнеж за смисла и една од попристапните врски со натприродното во споредба со крутите црковни учења.
Идејата за Марија како посредник пред Христа започнува со чудото од претворање на водата во вино на свадбата во Кана, кога, според евангелието по Јован, таа му рекла: „Немаат вино“, што го поттикнало да го направи своето прво чудо. На Третиот вселенски собор во Ефес, одржан во 431 година, таа официјално била прогласена за Теотокос, Богородица или мајката Божја. Оттогаш, ниту една жена не била толку возвишена! таа го има добиено најголемото возвишување во историјата на сите жени! Таа го роди спасителот на нашите души, синот Исус Христос.
Нејзината заштита обезбедува сигурност. Кога еднаш го прашале папата Фрањо што значи Марија за него, тој одговорил: „Таа е мојата мајка“.
Приказните за нејзините привиденија, за визиите што ги доживуваат често многу сиромашни деца во оддалечените области или области уништени од конфликт, ја зголемуваат нејзината мистерија и аура. И кога децата не успеваат да објаснат ништо во нивните тврдења – особено ако нивните описи се поткрепени со необјасниви „знаци“ како што се ротирачки сонца или извирачки извори – восхитот кон неа расте.
Марија е сеприсутна: невенот е исто така именуван по неа.
Сликата на мексиканската Пресвета Богородица од Гвадалупе е еден од најрепродуцираните женски портрети во светот. Секоја година, Марија привлекува милиони аџии во светилишта како што се Фатима во Португалија и Нока во Ирска, што го поттикнува верскиот туризам, кој се проценува дека ќе донесе милијарди долари и ќе обезбеди илјадници работни места ширум светот.
Таа беше инспирација за многу исклучителни уметнички и архитектонски дела (Микеланџеловата „Пиета“, катедралата Нотр Дам), како и поезијата, литургиските песни и музиката („Вечерната молитва на Пресвета Богородица“ на Монтеверди). И тоа е духовна надеж за милијарди луѓе, без разлика колку се изолирани или заборавени.
Муслиманите, како и христијаните, ја сметаат за најсвета жена, а нејзиното име „Мерјем“ се појавува почесто во Куранот отколку „Марија“ во Библијата. Марија во Новиот завет прозборува четири пати, почнувајќи од Благовештението, кога, според Евангелието по Лука, пред неа се појавува архангелот Гаврил и ѝ објавува дека ќе го роди „Севишниот Син“. Марија одговори: „Еве ја слугинката Господова“. Нејзиниот единствен подолг говор, исто така во Евангелието по Лука, е лирското славење на Бога изговорено за време на нејзината рана бременост: повикајте ги сите генерации блажени“.
