Од самопочит, не се враќајте кај оние кои веќе еднаш ве напуштиле и гледајќи ги вашите солзи, само заминале без збор.

Не се враќајте на оние кои уживаа во вашата ранливост, бидејќи на тој начин тие можеа да го направат она што го сакаат без страв дека ќе им вратат или ќе ги спречат во нивните намери.

Не се враќајте на оние кои постојано ги менуваа чувствата кон вас и ве исполнуваа со тие дополнителни позитивни чувства за момент, а момент подоцна за најлошото што може да биде.

Од самопочит, не се враќајте на оние кои ги игнорираа вашите повици преправајќи се дека не слушнале или не знаат. Слушнаа, но вашите повици за помош не беа приоритет, не беа ниту меѓу првите десет.

Advertisement

Не се враќајте кај оние што ја преминуваа улицата кога ќе видат дека сакате да ве заобиколи бидејќи имало некои други планови и некоја друга пресметка.

Не се враќајте на оние кои очекуваа дека секогаш ќе им бидете достапни и никогаш не ви се ставаат на располагање.

Од самопочит, не враќајте им на оние кои ве опсипувале со убави зборови и подароци и мамеле каде можеле и стигнале, бидејќи верувале дека нивната игра ќе трае вечно и дека нема да ја прогледате.

Имајте почит кон своето срце, кон кое не можете да одредите колку може да издржи и издржи, и кон себе, кому во иднина ќе треба да му објасните зошто постојано се навраќавте на истите грешки и зошто ништо не научивте од нив.

Секогаш сетете се што ве скрши, ве фрли во очај и депресија и сфатете дека вториот пат тоа не може да ви донесе среќа и радост.

Верувајте му на животното искуство и ќе доживеете помалку последователни разочарувања бидејќи луѓето ретко се менуваат.

Вистина е дека на секој треба да му се даде втора шанса, но не да се доврши, туку внимателно да проверите дали навистина има друга личност пред вас.

Од самопочит, не се враќајте таму од каде што некогаш сте биле протерани.

Марио Жувела, savjetnikuspjeha.com

Advertisement