Отец Предраг на обичаите за Свети Никола
Отец Предраг Поповиќ се огласи на својот Инстаграм профил и објасни кои обичаи се поврзани со Свети Никола. Многумина не знаеја дека тој е заштитник на немажените девојки и дека со оваа светица се поврзуваат и божиќните „чорапи“.
„ Овој обичај на чорапи го основал свети Никола. Токму во акатистот што го читал отец Иван, кога рекол дека е покровител на немажените девојки, знаете дека сега тоа нема вредност, но во тоа време девојка без мираз не можеше да се ожени Тие се ретки богатите кои се оженија без мираз Еден човек имаше три ќерки и беше сиромашен, тој мораше да ги даде ќерките зашто немаа мираз , златни дукати девојката во чизми пред Божиќ и со тие дукати ја молеа за кого сакаше, па тој брак беше благословен од љубов“, ја започна приказната отец Предраг Поповиќ и продолжи:
“Сега земи малку врска со нашиот фолклор. Па нашите девојки во фолклорот кога играа имаа дукати околу врат и тоа беше мираз. А таа со повеќе дукати беше повредна. Кога ќе почне да игра штрака , ја гледаат Тоа што свети Никола ставил дукати во чизмите на девојчето не останал незабележан, па во денешното модерно време овие чорапи ги симболизираат токму тие чизми, а чоколадните дукати кои се сместени внатре, тие го симболизираат токму тоа еден обичај кој претежно се вкоренил во Америка, но Америка, иако извесно време имаше див запад, каде што имаше разврат, блуд и катастрофа, после тоа беше крајно патријархална христијанска земја.
Тој додаде дека во името Христово го обиколиле целиот свет и дека делото на свети Никола не останало незабележано.
„Тоа штотуку стана дел од обичајот, но не е случајно. Роден сум во Славонија и се сеќавам како дете дека морав да си ги чистам чевлите. Мајка ми ми вели во осум навечер да одам да ги мијам чевлите, чистам моите чизми и обувки, ставете ги на прозорецот и утре сабајле кога ќе се разбудам, ќе има нешто во нив, така што тој обичај беше жив таму тоа не е едноставно прифатено овде, тоа е прифатено од некој друг крајот на светот, но христијанството не познава нација“, рекол таткото и опишал настан од неговото детство:
„Мене ми беше многу убав обичај кога бевме мали, се сеќавам дека имавме црно-бел телевизор, главно немаше далечински управувач и кога и да сакаше тато да сменам канал ми велеше оди да го смениме Пеѓа. Истрчав таму, бев отсутен И така свети Николај дојде една година и решив да ги измијам сите чевли и чизми, дури и ги измив родителите и ноќе бев во дневната соба, ја слушнав вратата, мајка ме држеше. вака Не сакам да слушам, а мислам дека тато го зеде ѕвончето и заѕвони, правејќи врева… Мајка потоа рече: „Ах, доаѓа Свети Никола“, а тато излезе и ја затвори вратата. како тато, тој влегува и вели: „Имаше еден човек овде со брада, тој ти донесе нешто надвор кога имаше голема кутија над сите чевли што ги измив од далечина“. Ах, кога ми кажаа дека има далечински, плачев од среќа затоа што не морав повеќе да бидам далечински“.
