Со полноќната велигденска литургија се завршуваат деновите на жалост и започнува празникот Воскресение.
Православната црква и верниците денеска го слават вториот ден христијанска жалост, Велика Сабота. Тоа е денот што Христос го помина во адот, па верниците го одбележуваат во молитва и тишина. По литургијата се јаде леб и вода (сува храна).
Се верува дека тој ден Христос бил во гробот со своето тело и во адот со својот дух, а во исто време „бил на престолот со Отецот и Духот, токму затоа што е сеприсутен Бог, неразделен од другите две личности на Света Троица“.
На тој последен ден од Страста и Смртната недела, верниците ја целиваат плаштаницата на Христовиот гроб, која на Велики петок свечено се носи пред православните жртвеници и на крајот од денот во сабота, пред празнувањето на Воскресението, со пригодна ритуал на шетање по црквата, се внесува во олтарот.
Со полноќната велигденска литургија се завршуваат деновите на жалост и започнува празникот Воскресение.
Во знак на велигденска радост и победа над смртта, свештениците во православните цркви се облекуваат во свети облеки и го читаат Евангелието за радосната вест на ангелите во осветлената црква.
Почетокот на празнувањето на Велигден го најавуваат камбаните на православните цркви, кои за првпат бијат по денот на жалост, кога наместо литургии се служи царското време, а богослужбите се најавуваат со дрвени треперки.
Најчестото име за денот пред Велигден е Велика сабота, Страшна сабота, Мрзлива сабота или долга сабота.
Сите овие имиња не потсетуваат на долгогодишното страдање Христово на распнувањето.
Се вели дека сите јајца поцрвенеле во моментот кога Исус станал од гробот и затоа треба да бидат обоени во црвено. Велика Сабота е денот пред Велигден, во кој е завршена работата неопходна за дочек на големиот празник. Се подготвува храна, се украсува домот, а во некои делови на овој ден се бојадисуваат јајца. Гробот се прелива со вино и темјан .
На Велика Сабота нема работа на нива и жените не се занимаваат со ракотворби.
Исто така, се верува дека на Велика Сабота треба да се направи некое добро или добротворно дело за да се „радува некого“.
