Приказната за Здравко Шотра и Никица Мариновиќ — од гламурот на изборот за Мис на светот до љубовните врски и трагичниот крај на животот на една од најубавите Југословенки.
Заминувањето на големиот режисер Здравко Шотра растажи многумина, но неговата животна приказна, особено љубовната, и денес буди големо интересирање. Во неа се испреплетуваат уметноста, славата и тагата — сè што го обележа едно време и една генерација.
Љубов со најубавата жена на Југославија
Далечната 1966 година цела Југославија зборуваше за Никица Мариновиќ, прекрасна девојка од Дубровник која ја понесе титулата една од најубавите жени на светот на изборот за Мис на светот во Лондон. Нејзиниот изглед беше синоним за елеганција, а убавината — магнет за наслови и приказни.
По успехот во Лондон, Никица се пресели во Белград. Таму најпрво се вљуби во писателот и режисер Вук Вучо, со кого го доби синот Ѓорѓе. Тој брак, сепак, траеше помалку од пет години.
Потоа во нејзиниот живот влезе познатиот режисер Здравко Шотра, човек кој, како што велеле, ја видел нејзината душа, а не само убавината. Се венчаа, а од таа љубов се роди синот Марко.
Крахот на бракот и болката на режисерот
Бракот меѓу Никица и Здравко траел до 1980 година. Подоцна, Шотра отворено зборувал за својата вина:
„Околината беше љубоморна на мене поради Никица. Ми зборуваа сè и сешто. Тешко е да се зачува интимност во уметнички брак, а оние што успеале — тоа значи дека имале доволно памет. Јас немав, и поради тоа многу ми е жал,“ рекол тој.
По разводот, Никица се повлекла од јавноста и му се посветила на мирен живот. Имала мал бутик на улицата Кнез Михајлова, кој бил многу посетен — многумина доаѓале само за да ја видат.
Проклетството на убавината
Никица важеше за оличение на југословенската елеганција и грациозност. Била избрана за Мис на Хрватска, а потоа и за Мис на Југославија, што ја однело во Лондон на светското натпреварување.
Меѓу 51 учесничка, го освоила второто место — веднаш зад Реита Фарија од Индија.
Тогаш цела Југославија зборуваше дека токму Никица ја заслужила круната. Но, таа покажа зрелост — одбила филмски улоги, изјавувајќи дека „не е сè за секого“, и сакала да живее мирен, обичен живот.
Но тоа не било можно. Славата беше немилосрдна — медиумите ја бараа, ја канеа на настани, а таа настојуваше сè тоа да го избегнува. Работела како модна креаторка и соработувала со женски списанија, но во себе носела сè поголема тага.
Тажен крај на една икона
Со текот на времето, Никица сè повеќе се повлекувала. Се зборува дека страдала од депресија, дека го изгубила контактот со семејството и се чувствувала осамено. Нејзиниот живот заврши трагично во 2008 година, кога, според извештаите, починала од предозирање со таблети.
Нејзината судбина остана запаметена како приказна за убавина која беше дар, но и проклетство. А со заминувањето на Здравко Шотра, се затвори едно големо поглавје — за време кога уметноста и емоцијата одеа рака под рака, но честопати плаќаа висока цена.
Имала 61 година, а не оставила ниту проштална порака.
