Нејзиното признание е тешко, бидејќи 10 години страдала за својот син мислејќи дека е мртов
Загрижената мајка од Шкотска, која со години верувала дека нејзиниот син е мртов откако исчезнал пред повеќе од една деценија, доживеала вистинско чудо кога дознала дека е жив.
Џојс Кертис од Глазгов, мајката на Никола, последен пат имала контакт со нејзиниот син во 2010 година, кога се знаело дека патувала со автостоп во Франција и Шпанија. Со текот на годините, таа се плашеше за неговиот живот, особено за време на пандемијата, бидејќи знаеше дека тој има сериозни здравствени проблеми со белите дробови и тешка астма. Кога му се изгубиле сите траги, нејзината надеж почнала да згаснува. Верувала дека го нема и го „тагувала“, отишла во црква и запалила свеќи за негово упокојување. Меѓутоа, еден неочекуван телефонски повик ѝ го променил животот целосно.
„Еден ден заѕвони телефонот. Ми одговори една медицинска сестра и ми рече: „Твојот син е жив, тој е во болница во Франција“. Не можев да верувам во тоа што го слушам. Неколку моменти подоцна го слушнав неговиот глас како вели: „Мамо, како си? Еве го вашиот Никола.’ Во тој момент се тресев од возбуда. Не можев да престанам да плачам. Мислев дека е мртов, особено за време на пандемијата, бидејќи неговото здравје секогаш беше кревко. Тој повик беше вистинско божиќно чудо, особено што го загубив сопругот во јуни оваа година“, изјави Џојс во трогателно обраќање на социјалните мрежи.
Исчезнување без трага
Никола го напушти Глазгов во средината на 2000-тите откако ја загуби работата како столар. Сонуваше да патува низ Европа, но годините минуваа, а тој сè помалку контактираше со семејството. Неговата мајка била свесна дека тој води тежок живот. Смета дека некое време поминал на париските улици, без покрив над главата, што дополнително му го влошило и онака нарушеното здравје. Кога неговите повици и писма целосно престанале, Џојс решил да го пријави како исчезнат во 2009 година.
„Една година подоцна, во 2010 година, британскиот конзулат во Париз не извести дека Никола е пронајден во болница во Франција. Јас и мојот сопруг веднаш отпатувавме да го видиме. Тој момент кога го видовме после толку години беше бесценет. Мислевме дека нашата агонија е при крај, го донесовме дома, но набрзо повторно исчезна. Без објаснување, без поздрав. Тоа беше негов избор, иако никогаш не го разбравме“, се сеќава Џојс.
Враќање на надежта по години тага
Поминаа години, а трагите на Никола никој не ги најде. Мајката живееше со болка и тага, резигнирано на фактот дека никогаш повеќе нема да го види. Се до моментот кога добила уште еден неочекуван повик.
„Овој пат повторно ме контактираа од британскиот конзулат, ми рекоа дека Никола е во болница во Франција. Не знаев што да мислам. Кога го слушнав неговиот глас, го прашав: ‘Дали се враќаш дома, Ники?’ Тој одговори: „Да, мајко“. Сите овие години се молев за него и сега единствена желба ми е да го гушнам и да го вратам дома“, изјави Џојс.
Патот до неизвесноста
Џојс сега се подготвува за патување во Франција, но признава дека не сака да си ги подигне надежите додека не го види во живо. Се присетила и на минатите средби со синот, кога, надевајќи се на неговото враќање, купила обувки и облека за тој да биде подготвен за пат до дома. „Тогаш го чекав, но тој никогаш не дојде. Врнеше, се исплашив поради лошото време и се јавив на аеродромите да проверат дали се качил на летот. Немаше никакви информации. Тоа беше последното што го слушнав до сега.’
Џојс верува дека нејзиниот син поминал низ нераскажани тешкотии за време на неговите години отсуство и исчезнување. Само сакам повторно да го донесам дома и да најдам мир“.
Оваа емотивна приказна за мајка и син, разделени со години, ја покажува моќта на љубовта и надежта. Патувањето на Џојс во Франција е симбол на нејзината борба и верување во чуда, додека враќањето на Никол останува потсетник за важноста никогаш да не се изгуби надежта, дури и во најтемните моменти.
