Подолу е соопштението на вероучителката Андреа Керес.
Ако се прашувавте како е правилно да се облекувате за одење во црква, вероучителот го даде одговорот, па следниот пат кога ќе одите на Литургија, бидете подготвени.
Подолу е соопштението на вероучителката Андреа Керес.
Потребно е разјаснување на „пристојното облекување“, бидејќи денес е „пристојно“ и кога не се гледа ни педа кожа, но ние сме толку дебели што се е оцртано.
Литургијата е еден од најсвечените настани во црковниот живот и затоа не треба да доаѓаме во црква облечени како да го вадиме ѓубрето.
Како што има некои стандарди за облекување за суд, училиште или која било институција, така и ние треба да доаѓаме во црква пристојно облечени, а не натежнати, за се да е оцртано или со деколте.
Затоа, за жените, здолништата/фустаните (не над колена) или широките панталони се најлогичен избор. А за мажи, панталони, фармерки и маици или кошули кои не се толку тесни за да пукнат… ако воопшто е можно.
Модата не отиде во тој правец само кај жените… Денеска мажите се толку наклонети кон дебелеење што можеме да го изброиме секој мускул. Црквата е место за молитва, а не за внимание.
Сега некој ќе каже:
„Никој не може да биде „виновен“ за нечии мисли…ако некој во црква има такви мисли ќе ги има дури и сите да се облечени како монаси.
А можеби и нема?
А и да го направат, барем ќе знаеме дека свесно не сме придонеле за тоа.
Борбата со мислите е сериозна работа, и колку и да е некој пораснат и зрел и колку и да знае зошто дошол некаде, сепак е само човек.
Секако, не сме одговорни за нечии мисли, бидејќи честопати не можеме да бидеме ниту за нашите…но ако сме свесни дека облините (било да се машки или женски) привлекуваат внимание, зошто да ги нагласиме на место каде што треба да не биде во фокусот?
Сите веќе имаме доволно искушенија со нашите мисли, особено за време на Литургијата, и затоа ова се некои кодекси на облекување кои одат во наша корист, а не да навредуваме или исклучуваме некого.
Кога станува збор за правилото дека жените носат шамија во црква, тоа правило е воспоставено пред две илјади години, а сите знаеме во каква положба биле жените тогаш. Носењето шамија во црква нема теолошка позадина. Јас лично не носам шамија во црква, носам во манастир, и тоа не затоа што е посвето место, туку затоа што манастирот е дом на монасите кои од тоа избрале многу специфичен и предизвикувачки начин на живот. почит.
