На прагот на седмата деценија решила да се посвети само на себе
„По долго размислување и долго интроспекција, решив да започнам сосема нова фаза од мојот живот“, вака ја започна својата исповед Снежана.
Иако годините во брак беа исполнети со убави моменти, радости и бројни предизвици, чувствувам дека сега е вистинското време да направам чекор кон независноста. Сакам да го живеам животот како што сакам, без разлика на сите претходни обврски и компромиси.
На шеесет и нешто години за прв пат чувствувам потреба да бидам свој, да се ослободам од оковите на бракот и да се реализирам како жена која живее без ограничувања. Бракот, кој беше темел на мојот живот повеќе од четири децении, сега стана товар, нешто што морам да го тргнам од моите раменици за да си дозволам да живеам автентично и целосно.
Животот со ист партнер, со години во исти рутински околности, носи стагнација и често неостварени желби. Сега сакам да го истражам мојот потенцијал, повторно да откријам кој сум, да патувам, да запознавам нови луѓе и што е најважно – повторно да се чувствувам жив. Сакам да се занимавам со работи кои ми беа недостижни во минатото, да се посветам на себе и на мојата среќа.
Разводот не е чекор што го преземам лесно. Поминав низ долг процес на размислување и самопроучување, за да бидам сигурна дека ова е вистинскиот чекор за мене, но и за мојот поранешен сопруг. Овој пат е резултат на внатрешната потреба да се ослободам и да живеам за себе.
Во брак сум од 22 години и сега после толку време доаѓа моментот кога сакам да живеам слободно. Иако бев посветена на семејството, сега сакам да се ставам себеси на прво место. Моите причини за развод се едноставни и искрени: повеќе не сакам да се обврзувам на обврски кои ме исцрпуваат и ограничуваат. Не сакам да бидам одговорен за работи кои не ме исполнуваат – како миење валкани чорапи или подготвување оброци што не се за мене. Сакам да мирисам на скап парфем, а не на пржење храна.
Веќе нема да се грижам каде е мојот сопруг, дали излегол со пријателите, дали отишол на пиво и заборавил на сите обврски дома . Сега е време да се посветам себеси и моите деца, да истражувам нови хоби, да бидам жена која повеќе не ги слуша туѓите желби и потреби. Не сакам да бидам дел од врска во која партнерот ме поддржува само кога тоа му одговара и игнорира други работи.
Можеби звучи драстично, но чувствувам дека ми остануваат уште само десет години, кои сакам да ги поминам во мир, во слобода, без стресот и ограничувањата што ме кочеа до сега. Не сакам повеќе да го носам минатото, сакам да живеам за себе.
Што би го советувале Снежани? Дали нејзиниот чекор е точен?
