Кои фази на развод постојат?
Разводот се карактеризира со промени во врската, како што е губење на довербата, со истовремено зголемување на критиките, прекин на комуникацијата итн. Меѓусебните обвинувања стануваат составен дел од комуникацијата, некои парови го прекинуваат физичкиот контакт, вклучително и сексуалните односи.
Зад отфрлувачките, обвинувачките и конфликтните однесувања се крие изразено чувство на незадоволство од бракот и разочарување. Врската почнува да се влошува
Конфликтното однесување, вербалните и невербалните изрази на незадоволство, обвинувањата за неисполнети очекувања се префрлаат во новосоздадената празнина, каде што порано постоеше блискост и доверба. Како што се проширува емоционалниот јаз, се губат здравите капацитети кои ја одржуваа врската жива.
Парот полека влегува во процес на тагување поради загубата на саканата личност и врската. Ако парот продолжи да живее заедно, чувството на отфрленост и повреденост ќе добие сила.
Некои со идејата дека сепак ќе успеат да го вратат дното и да ја зачуваат блискоста, некои се разделуваат и го доживуваат како обединување со себе затоа што веќе нема очекувања од себе заради врската. Во овој случај, најдобро е да немате физички контакт бидејќи тоа може да ја попречи фазата на тагување.
Партнерите не мора да ја минуваат оваа фаза во истиот период, што ја отежнува уште повеќе. Сопружникот кој не се чувствува разочаран може поинаку да го разбере однесувањето на далечината и конфликтот.
Во обид да ја одржи врската жива, тој може да ја зголеми блискоста со децата, да бара задоволства надвор од врската, со што повторно ќе избегне директна комуникација за проблемот. Во суштина различни се позициите на иницијаторот на разводот и на оној кој останал. Помалку последици од овие разлики доживуваат паровите во кои иницијаторот на разводот му дава доволно време на партнерот да се подготви за промените што ќе настанат.
Доколку се започне со семејна терапија во оваа фаза, постои можност бракот да закрепне и парот да одлучи да инвестира во врската, а не во разделба.
