Ова е приказна за хуманоста, борбата и желбата што сега може да се исполни
Јована Војиновиќ
Во зградата на стариот Ургентен центар сега има голема желба . Таму лежат Иван и Ивана, како што велат, левиот и десниот бубрег. И двајцата од Белград. Животот без дијализа – нивниот сон штотуку стана реалност.
ИТ техничарот Иван Шимуновиќ на 32 години веќе долго време е инвалидски пензионер , му беа отстранети двата бубрега. Речиси три години беше на дијализа, а на листа на чекање од лани, кога дефинитивно беше утврдено дека мајка му не може да му даде бубрег. Не беше оптимист дека ќе го добие најважниот повик во животот.
И тоа саботно утро, додека сè уште спиев, телефонот постојано ѕвони. Бев изнервиран што го оставив вклучено ѕвончето. Кога започна вториот повик, реков: „Подобро да одговорам“. Има потенцијален донатор ! Брзо ќе стигнам – вели Иван, како изгледаше на 20 јули, денот кога млад човек во Ургентно беше мозочно мртов, а семејството во најтешкиот момент кажа „ да “ за донирање органи.
Кога влегол во салата, вели, не се плашел:
Во салата влегов тотално опуштен. И штом се разбудив почнав да зборувам 200 на час. Штом можам, одам на море! Но, пред се, благодарност, огромна благодарност до семејството кое кажа „ да “. Сè уште не знам што се случи – имам нов живот!
Десен бубрег – Ивана Пантелиќ (52), спроти својата цимерка, е вечен оптимист . Иако била на листа на чекање повеќе од шест години и добивала дијализа на секои два дена, па дури и двапати била повикана на трансплантација која не била наменета за неа, таа не изгубила надеж.
– Порано имав малку психички слом, но знаев дека ќе дојде тој ден. И повикот ме најде токму на дијализа! Тотален шок! Побрзав дома, ја зедов целата документација, трет пат во животот и четка за заби. Останатото не ми беше важно. Најважно ми беше што бев подготвен, без разлика на се. Ништо не оставив на случајноста, на пример кариес на петти или нешто друго толку тривијално што не би можела да направам трансплантација кога ќе ме повикаат – вели Ивана, која погодува што планира – море! Следната година, се разбира.
– Од минатата година во ова време извршивме 10 трансплантации на бубрези. Не е многу, не е доволно, но тоа е напредок. И ние сме горди на тоа. Благодарни сме на семејствата кои дадоа согласност за донирање органи. На листата на чекање за бубрег од починат донор има околу 600 пациенти, но таа бројка не е објективна, паралелно работиме на негова ревизија со колегите од сите центри за хемодијализа во Србија. Иван и Ивана, пациентите од нашите последни трансплантации, веќе не се на дијализа, нивните бубрези почнуваат добро да работат. Се надеваме дека следната недела ќе си оди дома – ни вели нефрологот д-р Милица Крављача, раководител на одделот за трансплантација на бубрег.
Сега, сепак, најважно е да се стабилизираме.
– Неизмерна, неизмерна благодарност до семејството на донаторот. Ми беше дадена навистина фантастична можност да го продолжам животот нормално. Не можев без нив!
И баш тогаш кога се свртевме да тргнеме, се сетив на онаа вреќата со ѓубре, за која синоќа се скарав со сопругот, па несакајќи се отепав на глас: „И се нервирам за ситници, глупости“. Иван го слушна.
– Оди, лути се за ситниците! Се надевам дека и јас ќе го направам тоа!
