Најмоќниот телескоп на НАСА, Џејмс Веб, откри неочекуван податок во кој многу научници претходно не веруваа, а сега се испостави дека е вистина.
Најмоќниот телескоп на НАСА забележа нешто неочекувано , што може да ги промени нашите основни претпоставки за универзумот.
Со помош на вселенскиот телескоп Џејмс Веб (JWST) , научниците од Универзитетот Џон Хопкинс прецизно ги измериле растојанијата меѓу галаксиите.
Овие набљудувања откриваат дека универзумот се шири со брзина која е осум до 12 проценти побрзо отколку што предвидуваат нашите моментални најдобри теории.
Ова укажува на можноста за непозната сила која објаснува зошто универзумот сега се шири побрзо отколку пред милијарда години.
За прв пат забележано од вселенскиот телескоп Хабл во 1998 година, оваа забрзана експанзија некогаш се сметаше дека е можна последица на дефект на телескопот. Меѓутоа, користејќи двегодишни набљудувања на телескопот Џејмс Веб, истражувачите сега покажаа дека неверојатните откритија на Хабл не биле грешка, пишува „Дејли мејл“.
Според водечкиот автор и нобеловец , професорот Адам Рис, ова сугерира дека нашето разбирање за потеклото на универзумот можеби е сосема погрешно.
Тој вели: „Тоа го потврдува збунувачкото откритие на Хабл со кое се бориме цела деценија – универзумот сега се шири побрзо отколку што нашите најдобри теории можат да објаснат“.
Откри дека ширењето на универзумот се забрзува со брзина од 72,8 километри во секунда на мегапарсек, растојание еднакво на 3,26 милиони светлосни години.
Она што го направи ова откритие изненадувачко е тоа што конвенционалните теории за еволуцијата на универзумот сугерираат дека оваа вредност треба да биде само 67-68 km/s/Mpc.
Ова имаше шокантна импликација дека на стандардниот космолошки модел можеби му недостасува нешто витално важно, она што астрономите го нарекуваат „Хабл напон“.
Повеќе од 25 години подоцна, професорот Рис сега го користел најголемиот и најмоќниот телескоп на НАСА за да докаже дека неговото откритие што ја доби Нобеловата награда не е грешка.
Користејќи го JWST, Рис и неговите коавтори се фокусираа на кластер од галаксии што содржат пулсирачки ѕвезди познати како Цефеиди.
Овие уникатни ѕвезди трепкаат со брзина пропорционална на нивната сјајност, што ги прави „златен стандард“ за мерење меѓуѕвездени растојанија.
Користејќи ја добро проучената галаксија NGC 4258 како референтна точка, студијата опфати третина од оригиналниот примерок на галаксии испитани со телескопот Хабл.
Иако примерокот беше помал, тимот успеа да измери растојанија четири пати попрецизно отколку во претходната студија.
Покрај Цефеидите, истражувачите ги мереле и ѕвездите богати со јаглерод и најсветлите црвени суперџинови во истите галаксии.
Ова им овозможи да ги проверат резултатите и да бидат апсолутно сигурни во точноста на мерењата.
Овие нови мерења покажаа дека галаксиите се оддалечуваат една од друга со брзина од 72,6 km/s/Mpc – речиси идентична со мерењата на Хабл за истите галаксии.
Професорот Рис вели: „Разликата помеѓу набљудуваната стапка на ширење на универзумот и предвидувањата на Стандардниот модел сугерира дека нашето разбирање за универзумот можеби е нецелосно“.
„Сега кога два од водечките телескопи на НАСА меѓусебно ги потврдуваат наодите, треба сериозно да го сфатиме овој проблем „напонот на Хабл“ – тоа е предизвик, но и неверојатна можност да дознаеме повеќе за нашиот универзум.
Ова сугерира дека можеби ни недостасува нешто од витално значење за потеклото на универзумот.
Ксијанг Ли , докторант на Универзитетот Џон Хопкинс и коавтор на студијата, вели: „Резултатите од телескопот Веб може да се толкуваат како потреба за ревизија на нашиот модел на универзумот, иако во моментов е многу тешко да се прецизира токму она што недостасува“.
Меѓутоа, ништо што научниците биле во можност да го забележат не објаснува зошто универзумот би требало да се забрзува со толку голема брзина.
Во иднина, професорот Рис вели дека на научниците ќе им требаат повеќе набљудувања за подобро да ја разберат оваа витална трага.
