Во Солун првпат дојдов оваа година во јуни, на мојата свадба. Во Грција претходно бев на море, но некој да ми кажеше дека ќе се омажам за Грк, ќе се насмеев.

Јас, која сум од Босна, студирав англиски јазик и литература , живеев во земји од англиско говорно подрачје и за мене имаше само тој свет, тука завршив…, една Снежана ја сподели својата интимност на ФБ страницата Greece Live и предизвика голем интерес по описот на свадбените обичаи на тој наш близок народ и по религија и по менталитет.

Начинот на кој ме поздрави свекрва ми кога првпат влегов во куќата не беше ни блиску до нашиот, ја бакнав и гушнав свекрвата и отидовме да спиеме бидејќи стигнавме ноќе. Следниот ден очекував дека сите заедно ќе седнеме на маса, ќе јадеме, ќе се запознаеме, ќе пиеме кафе заедно… Дојдоа сестрите, се претставија и истрчаа назад на своите катови, продолжува Снежана и објаснува:

– Секој живее во една куќа и секој има свој кат и свој живот. Незнаењето на јазикот беше помал проблем бидејќи ми зборуваа на германски. За мене поголем проблем беше непознавањето на царината.

Advertisement

Бев гладна: Не те нудат, не те служат како овде

Не ти нудат, нема сервирање како овде. Отпрвин бев гладна, а потоа го отворам фрижидерот, што и да најдам таму, јадам. Потоа доаѓањето на моите родители, сестра ми и нејзиното семејство на денот на мојата свадба, гужвата во куќата во која живеат 3 семејства, се подготвуваат, се облекуваат, стрес, нервоза, сето тоа ме натера да заборавам што кажа Шнајдер за фустан како да го облечам, а ни мама ни сестра не обрнаа внимание на ременот што заборавив да го врзам.

Сите велат дека тоа не било забележано, но тоа беше мојот ден и сè мораше да биде совршено. 2 дена пред венчавката наместо 200 евра, фризерката ми побара 260 евра за да ми дојде дома, па свекрва ми откажа и јас се израдував затоа што на пробната фризура се покажа како целосно непрофесионална.

Невестата и младоженецот не смеат да се видат. Немаше време за слободно време, фотографите беа нетрпеливи, децата упаднаа, отворајќи ја вратата од собата додека мама и сестра се расправаа како да го врзат фустанот, а јас задоцнив… Во црквата се пресоблекуваат распоредот каде ќе влезам затоа што не ме донесоа до влезот со кола полесно да поминам со мојот огромен фустан, па јас и тато се качивме по скалите. Луѓето не се тргаат од патот, чувствувам дека овде-онде ми го фаќаат фустанот со чевлите…

… Тогаш гледам дека мама не е добро, никој не забележува, сите се туркаат, но готово. Сликарството доаѓа. Кога наплаќаа 1.000 евра за нивната услуга, тоа не беше проблем. Проблемот настана кога барав слики на море, кое е на 10 минути возење со автомобил, но недела е, туристите се тука, сонцето е жешко, продавниците за развивањње на слики нема да работат – милион изговори. Моето разочарување не минува, пишува грчки инфо.

Во ресторанот ни пуштаат погрешна песна за орото, барем е од Чолиќ како што барав, но не и онаа што ја побарав. И за моите седнаа во ресторанот, но свекрва ми ги ослободи за моите. Ја вадат тортата кога ќе заминат половина од гостите, вклучително и моите. Само моите родители ни приоѓаат и ни даваат плик и даваат многу повеќе отколку што имаат и можат да си дозволат, такви се родителите. Тие одат на нивна страна, а јас доаѓам во мојата нова куќа која не е моја, каде што сум странец.

Странец до тој степен што морав да потпишам дека нашите деца можат да бидат само Грци, а не можев да го добијам неговото презиме без негово одобрение и документ што тој требаше да го потпише и завери.
Свекрва ми ми дава ланчето следното утро затоа што го заборавила во брзање. И ни ги остави пликовите на маса затоа што замислете гостите не ни ги дадоа подароцитенас туку на неа.

Advertisement