Православната црква и нејзините верници денес, 7 јули, го слават Иванден, празникот на раѓањето на Свети Јован Крстител.
Во народот постои обичај дека на летниот ден луѓето се нарекуваат браќа и кумови „по Бога и Свети Јован“ затоа што Јован Крстител, кој е роден на денешен ден според старата пресметка, се смета за модел на карактер и чесност.
Денеска ништо не се прави во лозјата.
Вистинскиот верник никогаш нема да влезе во лозје три дена пред и три дена по овој ден. Велат дека во овие седум дена најмногу вирее лозјето, бидејќи свети Јован го чува. Ако веруваш, Бог ќе ти даде.
Дека овој празник е поврзан со Сонцето и неговото движење сведочи и обичајот да се палат ивандански огнови, кои се летниот пандан на божиќните огнови. Вечерта пред средината на летото се палат свеќи и се носат околу куќите, зградите, полињата, пенкалата, па дури и низ целото село, со што се создаваше магичен огнен круг до кој злите сили не можат да навлезат.
Во источна Србија, билките се берат главно на празници, бидејќи луѓето веруваат дека тогаш имаат поддршка од небото. Примариус д-р Петар Паунковиќ, кој со децении ја истражувал народната медицина во Србија, во Српското лекарско друштво, исто така го забележал верувањето дека дури и жените кои немаат деца поминуваат низ венци од виткан кантарион на летниот ден.
Потоа се капат во реката, така што водата ги измие магијата, лошата среќа или болеста. Ако жената имала неколку последователни абортуси, на денот на Свети Јован ги посетува луѓето по име Стан или Станка. Ако ги има повеќе, тие ја обиколуваат секоја куќа, земаат трева од венците и си прават венец. Со него на глава се капат во реката и веруваат дека следната бременост ќе им успее.
За која и да е пригода, венците од кантарион (Melilotus officinalis) се закачуваат над или десно од влезната врата следниот ден. Се верува дека ќе го заштити домот од несреќи во текот на следната година.
