Понекогаш на патувања се случуваат разни инциденти и несреќи. Некогаш е лоша организација, некогаш патниците се тие кои создаваат проблем, некогаш поради незнаење, некогаш поради некои други фактори, а некогаш се се завршува добро.

Сепак, оваа постара двојка не се снашла баш најдобро во Грција, а следува нивното признание.

“Мојот сопруг и јас резервиравме автобуска тура низ Атина. Патувањето траеше малку подолго, застанавме и правевме паузи, уште е долг пат, а кога стигнавме ни рекоа да чекаме во лобито на хотелот. Ни рекоа да бидеме во фоајето точно во 8 сабајле да влеземе во транспортот на време и оттаму почна проблемот.Заборавивме да го наместиме алармот, па заспавме, си викавме чија е грешката, се спремивме за 5 минути и излеговме. од собата.Едвај стигнавме до автобусот, но некако успеавме.

Работата да биде уште полоша, нашиот водич зборуваше само грчки за да не разбереме апсолутно ништо, освен стандардната „kalimera, kalispera“. Сепак, решивме да го продолжиме нашето патување. Малку ни беше чудно што имавме помлади луѓе со нас (јас имам 63, маж ми 65) околу 30 години, горе доле, но мислевме дека е така.

Advertisement

Возевме до Пиреја, а потоа до најголемото грчко пристаниште и веќе ништо не ни беше јасно. Автобусот застана, сите излеговме, а луѓето почнаа да се качуваат на голем и убав брод, можеби беше јахта, кој знае, не дека сум видел многу од нив, па ја знам разликата. Ги следевме другите туристи, бидејќи мислевме дека веројатно знаат каде одат и дека можеби ќе го разберат водичот. О, каков погрешен чекор!

Имено, ние двајца старци завршивме на брод кој плови 12 часа и ги прави најлудите забави за тоа време. Го видовме дури кога заплови бродот, а видовме што пишува на еден од таблите (за среќа, пишуваше на англиски, па разбравме).

Немавме пари, па решивме да останеме и да се вратиме кога ќе имаа сите други. Се плашевме дека ќе ни наплатат дополнително за желбата да заминеме, па решивме да останеме и да си ја пробаме среќата. Да, таму бевме најстари, но вие живеете само еднаш и ќе преживееме некако…

Во тие 12 часа видовме некои диви работи, слушавме секаква музика и видовме речиси сè. Испивме неколку пива и гледавме да се забавуваме на палубата. Се сончавме и се обидувавме да се преправаме дека сме на крстарење, што беше тешко поради вревата, но некако успеавме да преживееме 12 часа лудило.

Се вративме во Атина, а потоа назад дома. Се договоривме отсега се ќе читаме двапати и ако не сме сигурни што пишува, ќе прашаме некој друг. Повторно не би се заглавиле во луда забава која трае 12 часа, бидејќи колку и да сме модерни, тоа навистина не е за нас“, ја заврши приказната Светлана.

Advertisement